• Uitgerokken of gescheurde ligamenten
• Scheur in het bot of kraakbeen (zoals een labrumscheur of Hill-Sachs letsel)
• Verzakkingen of rek van het gewrichtskapsel

• Trauma of ongeval – zoals een val op de uitgestrekte arm
• Aangeboren instabiliteit – door te soepele gewrichten of slappe ligamenten

• Eerdere ontwrichting verhoogt het risico op een nieuwe ontwrichting
• Contact- en werpsporten (zoals rugby of volleybal) belasten de schouder extra

Om de juiste behandeling te bepalen, voert de arts verschillende onderzoeken uit:

• Klinisch onderzoek
  De arts test de stabiliteit, beweeglijkheid en kracht van je schouder.

• MR-scan (magnetische resonantie)
  Geeft gedetailleerde beelden van ligamenten, spieren en het labrum.

• CT-scan
  Wordt gebruikt om botschade of een afwijking in de schouderkom in beeld te brengen.

De behandeling wordt afgestemd op jouw klachten, leeftijd, activiteitsniveau en de ernst van de instabiliteit.

• Kinesitherapie
  Gericht oefenprogramma om de spieren rond de schouder te versterken en stabiliteit te verbeteren.

• Draagdoek (immobilisatie)
  Wordt kortdurend toegepast na een (sub)luxatie.

• Inferior capsular shift
  Operatie waarbij het gewrichtskapsel wordt verkleind om de schouder stabieler te maken.

• Bankart herstel
  De gescheurde kraakbeenring (labrum) wordt terug vastgehecht aan de kom.

• Bristow-Latarjet procedure
  Bij hardnekkige instabiliteit wordt een klein botblokje geplaatst om de schoudermechanica te verbeteren.

• Bij jonge sporters is het risico op herhaaldelijke schouderluxaties groot. Tijdige en correcte behandeling is dus cruciaal.
• Een instabiele schouder kan leiden tot blijvende schade aan kraakbeen of pezen als die niet goed behandeld wordt.
• Met een combinatie van kinesitherapie en eventueel chirurgie kan een schouder meestal weer stabiel en pijnvrij functioneren.