Veelvoorkomende klachten bij een stressfractuur zijn:

• Pijn tijdens het sporten, die na verloop van tijd ook aanhoudt na de inspanning.

• Bij ernstigere letsels: pijn tijdens gewone dagelijkse activiteiten.

• Gevoelige zone op het onderbeen, vaak scherp afgelijnd.

• De eerste radiografie toont soms geen letsel. Bij aanhoudende klachten is een vervolgonderzoek (bv. botscan of CT) nodig om de diagnose te bevestigen.

Om een stressfractuur op te sporen, wordt een combinatie van onderzoeken gebruikt:

• Klinisch onderzoek: controle van drukpijn en lokalisatie.

• Radiografie (RX): toont soms pas later tekenen van een stressfractuur.

• CT-scan: geeft gedetailleerde beelden van het botweefsel.

• Botscan: toont verhoogde botactiviteit op de plaats van het letsel via een licht radioactieve tracer.

De aanpak van een stressfractuur is vooral gericht op het bevorderen van herstel en het voorkomen van herval:

• Relatieve rust: tijdelijk verminderen of stopzetten van de belastende sportactiviteiten.

• Aangepast schoeisel: eventueel gecombineerd met steunzolen om de druk beter te verdelen.

• Geleidelijke revalidatie: onder begeleiding van een kinesitherapeut om de belastbaarheid van bot en omliggende structuren stelselmatig op te bouwen.