• Symptomen

  De typische kenmerken van Dupuytren zijn:

  • Verharde knobbels in je handpalm, soms trekt ook de huid naar binnen.

  • Vorming van bindweefselstrengen die je vingers geleidelijk krom trekken.

• Risicofactoren
  • De aandoening is vaak erfelijk: ze komt in sommige families opvallend vaker voor.
  • Als je het op jonge leeftijd krijgt of als meerdere vingers tegelijk aangetast zijn, is de kans groter dat het verloop hardnekkiger is.
  • De ziekte komt ook regelmatig samen voor met:
    • Knuckle pads (Garrod-knobbels) op de vingers
    • Ledderhose: bindweefselknobbels op de voetzolen
    • Ziekte van Peyronie: bindweefselverharding op de penis

  • Dupuytren komt vier keer vaker voor bij mannen dan bij vrouwen.

  • Stijfheid in andere gewrichten zoals de schouder komt opvallend vaak voor bij mensen met deze aandoening.
• Onderzoeken en diagnose

  Je arts voert een klinisch onderzoek uit van je hand en vingers. Vaak is de diagnose al duidelijk op basis van wat je vertelt en wat er zichtbaar is aan je hand. Soms gebeurt aanvullend onderzoek, bijvoorbeeld wanneer een behandeling overwogen wordt.

• Behandeling

  Er bestaan verschillende behandelingen, afhankelijk van hoe ernstig je klachten zijn. Samen met je arts bekijk je wat voor jou de beste optie is:

  • Chirurgische ingreep (Dupuytren-chirurgie)
    Bij ernstige kromstand kan een operatie nodig zijn. Daarbij worden insneden gemaakt in de strengen, zodat je vingers weer vrij kunnen bewegen.

  • Naaldaponeurotomie
    Een minimaal invasieve techniek waarbij met een naald strengen worden doorgesneden. Deze techniek is enkel mogelijk bij lichte krommingen.

  • Niet-chirurgische behandelingen
    Methoden zoals kinesitherapie, spalken, dieet of zalven zijn in sommige gevallen een optie, maar de wetenschappelijke bewijzen voor hun effectiviteit zijn beperkt.
    Binnen onze dienst is wel met succes onderzoek gedaan naar het gebruik van aangepaste spalken die de vingers rechter kunnen maken en terugkrommen helpen voorkomen.

  • Collagenase-injectie
    Dit geneesmiddel werd vroeger gebruikt om de strengen op te lossen, maar is momenteel niet meer beschikbaar in België.

Chirurgie

• Hoe verloopt de operatie

  De chirurg maakt kleine insneden in de strengen, zodat je vingers terug vrij kunnen bewegen. Tegenwoordig wordt vaak gekozen voor microfasciectomie. Bij deze techniek wordt het zieke weefsel heel nauwkeurig verwijderd met behulp van microchirurgie. Dat verkleint de kans op complicaties, spaart zenuwen en bloedvaten, en zorgt voor een beter resultaat — zelfs bij moeilijke gevallen.

• Revalidatie en nazorg

  Een goed herstel is cruciaal voor het slagen van de behandeling. Je arts en handtherapeut begeleiden je hierbij stap voor stap:

  • Verband: Na de operatie wordt je hand in een verband gelegd. Dit laat je aan tot de controle, meestal tussen 3 en 14 dagen na de ingreep. Na 2 weken mag het verband er meestal af. De hechtingen lossen vanzelf op.

  • Spalk: In de meeste gevallen draag je een Levame-spalk. Die houdt je vinger(s) recht, zonder spanning. Het is niet de bedoeling om te stretchen of te forceren.

    • 8 weken 's nachts dragen.

    • Tijdens de eerste 4 weken ook deels overdag: draag de spalk telkens 2 uur, daarna laat je je hand 2 uur vrij om goed te bewegen (buigen en strekken).

  • Kinesitherapie: Begeleiding door een handtherapeut wordt sterk aangeraden. Oefeningen helpen om de beweeglijkheid sneller te verbeteren én op lange termijn te behouden.