Echografie

Echografie wordt in heel veel gevallen toegepast.

• Hals: hiermee kan men aan de buitenkant kijken naar de hals om te zien of de schildklier en de speekselklieren in orde zijn, of bijvoorbeeld om te zien of er klieren aanwezig zijn.
• Schedel: men kan niet door het bot van de schedel kijken, tenzij bij baby’s waarbij de beenderen nog niet volgroeid zijn: dan kan men via de fontanel kijken naar de hersenen.
• Borsten: voor de borsten is dit onderzoek zeer nuttig. Er wordt veel informatie gehaald uit echografie over cysten en vaste letsels. Zo kan men kijken hoe de letsels bevloeid zijn en of er argumenten zijn voor kwaadaardigheid. Ook bekijkt men de klieren in de oksels. Dit onderzoek wordt vaak uitgevoerd als aanvulling op de mammografie.
• Borstkas: men kan kijken of er vocht zit op de longen, door tussen de ribben te kijken. Soms wordt deze techniek ook gebruikt om een breuk in de ribben te bevestigen.
• Buik: lever, milt, nieren zijn ideale organen om te beoordelen op echografie. Ook de alvleesklier of pancreas kan vaak deels beoordeeld worden. De voorste aflijning van de darmlissen kan beoordeeld worden. Deze techniek wordt vaak gebruikt om naar een appendix te zoeken bij vermoeden van appendicitis. Ook de eierstokken en de baarmoeder kunnen beoordeeld worden met echografie. De radiologiedienst oefent geen vaginale echografie uit; dit wordt uitgevoerd door de gynaecologen.
• Prostaat: hiervoor wordt een sonde in de aars geplaatst: op die manier komt de prostaat veel beter in beeld dan dat men gewoon op de buikwand zou duwen. Dit onderzoek gebeurt met de nodige sereniteit en rust om het zo optimaal en pijnloos mogelijk te laten verlopen.
• Musculoskeletale echografie: voor beoordeling van pezen en spieren is dit onderzoek ideaal. Ook voor de beoordeling van zenuwen kan dit onderzoek, afhankelijk van de plaats, nuttig zijn. Men kan ook kijken of er vocht zit in de gewrichten, of er aanwijzingen zijn voor minuscule breuken op specifieke plaatsen.
• Klierstreken: met echografie kan men ook de klieren bekijken op meerdere plaatsen zoals de hals, de oksels en de liezen. Vaak wordt dit onderzoek aangevraagd als opvolging na doorgemaakte huidkanker.

Doppler

• Met behulp van echografie en doppler kan men de bloeddoorstroming bekijken op verschillende plaatsen; dit kan in de hals, in de bovenarmen, de buik en de benen.

Infiltraties en puncties

• Bij het uitvoeren van gerichte puncties, waarbij men zeker een letsel wil aanprikken is echografie vaak het ideale hulpmiddel om te weten waar exact de naald gelokaliseerd is. Op die manier kan men met zekerheid het letsel aanprikken. Dit wordt vooral gebruikt bij letsels in de borst, de schildklier, de oksel, de hals en de lever.
• Bij het uitvoeren van infiltraties wordt medicatie ingespoten op een specifieke plaats, in of vlak naast fijne structuren. Met behulp van echografie kunnen deze structuren goed afgelijnd worden en kan men het traject van de naald perfect richten zodat medicatie op de juiste plaats wordt ingespoten.

• Doe gemakkelijke kledij en schoenen aan en laat best je juwelen thuis.
• Voor sommige onderzoeken moet je nuchter zijn (voor echografie wil dit zeggen dat je niets mag eten en drinken in de 4 uur voorafgaand aan het onderzoek).

• Meld je aan aan de balie van de dienst radiologie.
  
• Nadien neem je plaats in de juiste wachtzaal en zal een verpleegkundige, medisch beeldvormer of logistieke hulp je oppikken en begeleiden naar de zaal. Hou er wel rekening mee dat het onderzoek door onvoorziene omstandigheden later kan starten dan gepland. Men zal je voorafgaand aan het onderzoek vragen naar je volledige naam en geboortedatum, dit is in je eigen belang om patiëntverwisselingen te voorkomen.
• In de kleedcabine zal je de nodige kledij moeten uitdoen: dit hangt af van het type onderzoek. Zo zal je bijvoorbeeld bij een onderzoek van de borsten de bovenkledij moeten uitdoen en bij een onderzoek van de enkel de schoenen en de kousen.
• Als je klaar bent kan je plaatsnemen op de onderzoekstafel.
• De radioloog voert het onderzoek uit en zal je een aantal zaken vragen tijdens het onderzoek.
• Nadien kan je de echogel afvegen met een doek die men je zal geven.
• Je kan je terug aankleden en de dienst verlaten.

Dit kan zeer veel variëren: voor sommige onderzoeken is maar een korte onderzoekstijd nodig, voor andere zaken zal men meer tijd nodig hebben. Een groot deel hangt af van het lichaamsdeel dat moet onderzocht worden en van de specifieke vraag die moet beantwoord worden. Een gemiddeld onderzoek duurt tussen de 10 en 30 min. In geval van een punctie of infiltratie kan dit oplopen. Hou er wel rekening mee dat het onderzoek door onvoorziene omstandigheden later kan starten dan gepland.

Er zijn geen nevenwerkingen achteraf. Indien men een punctie, biopsie of infiltratie heeft uitgevoerd is er altijd een kans op infectie. Dit komt zelden voor maar het is best dat je de tekenen kent: indien je in de dagen die volgen op het onderzoek roodheid, zwelling, jeuk ondervindt op de plaats waar men geprikt heeft en/of indien je koorts krijgt is het best om zekerheidshalve je arts te raadplegen. Die kan oordelen of antibiotica noodzakelijk zijn.

Het resultaat wordt meegedeeld aan de aanvragende arts via een verslag. Dit variëert van één werkdag tot enkele werkdagen indien het gaat om zaken die niet dringend zijn. Indien er iets levensbedreigends of verontrustends gezien wordt, zal vaak aansluitend of tijdens het onderzoek contact opgenomen met de aanvragende arts om te beslissen wat er moet gebeuren. Als de aanvragende arts niet bereikt kan worden, kan het zijn dat de radioloog je doorverwijst naar spoedgevallen.