Anesthesie op kindermaat

Vorig jaar mocht AZ Zeno pediatrisch anesthesist Piet Waelkens in het team verwelkomen. Dokter Waelkens specialiseerde zich in het onder narcose brengen van kinderen, bouwde ervaring op in verschillende pediatrische teams en werkte op de intensivecareafdeling voor kinderen. Wij stelden hem alle vragen die je als ouder hebt wanneer je kind een operatie moet ondergaan.

Verloopt het verdoven van kinderen anders dan bij volwassenen?
De verdoving van baby’s en kinderen is delicater dan van volwassenen. Kinderen hebben een stuk minder reserves, dus elke actie heeft een groter effect. Een volwassene kan gerust 5 minuten zonder zuurstof, terwijl dat bij een kindje al na enkele seconden leidt tot een diepe desaturatie. Daarom volgen we de saturatie, het hartritme en de uitgeademde CO₂ altijd heel nauw op.

Hoe stel je kinderen gerust voor de operatie?

De allerkleinsten zijn zich nog niet bewust van de ingreep, maar kinderen van 2 tot 6 jaar beseffen al veel meer. Dankzij speciale kinderboekjes, een vriendelijk kennismakingsmoment voor de operatie en gewenning aan het maskertje stellen wij hen op het gemak. In de operatiezaal zelf mogen de kinderen een leuke droom kiezen die wij instellen op de ‘droommachine’ en toedienen via het masker. Oudere kindjes kunnen wij wel weer gewoon uitleggen wat we precies gaan doen. Zij begrijpen beter wat er gebeurt en zijn vaak rustig.

Hoe gebeurt de verdoving?

Kleinere kindjes brengen we onder narcose via het masker. Vanaf de leeftijd van 8 jaar geef ik de keuze tussen het masker of een prikje. Want hoe ouder en zwaarder het kind, hoe langer het duurt om met een masker in te slapen. Omdat zij al wat ouder zijn, verdragen deze kinderen het infuus ook beter. Zeker omdat we de huid op de afdeling Pediatrie alvast verdoven met een lidocaïnepleister. Zo voelen ze eigenlijk bijna niets van hun prikje.

Zijn er gevaren bij verdoving van kinderen?

Bij kinderen is er een fase tussen wakker zijn en slapen: de excitatiefase. Hier gaat een kind tweemaal door, bij het inslapen en het wakker worden. Tijdens die fase kunnen kinderen een bronchospasme krijgen, waarbij de luchtwegen kunnen dichtklappen. Dat gebeurt wanneer we te vroeg manipuleren, intuberen en extuberen of een infuus prikken. Daarom laten we het kind die fase rustig doormaken. Kinderen die ziek zijn geweest, lopen iets meer risico op bronchospasme. Dus het gebeurt dat we ingrepen uitstellen als een kind koorts of ademhalingsklachten heeft.

Hoe reageren kinderen na de verdoving?

Kinderen zijn minder gevoelig voor misselijkheid dan volwassenen. Zij kunnen wel emotioneel reageren. Dat wil niet altijd zeggen dat ze pijn hebben. Soms hebben ze bijvoorbeeld meer last van hun infuusje, omdat dat het eerste is wat zij zien. Om te voorkomen dat kinderen wenend wakker worden, geef ik tijdens de narcose altijd een medicijn dat pijnstillend én mild sederend werkt. Zo kunnen zij rustig ontwaken en doen ze vaak zelfs nog een dutje op de recovery.